Literair werk
Coronale kanteling
woensdag 25 maart 2020
Op anderhalve meter schijn je
verderaf dan ooit, ongenaakbaar
voor elkaar, amper adem voor onszelf,
mijn hand verdacht, jouw armen geweerd.
Toch ben je op anderhalve meter
dichterbij dan we eens konden dromen,
samen in Wuhan, Bergamo, Brussel,
tot stilstand gekomen onder een lucht
die van ons hels verkeer genezen wil.
Op anderhalve meter sterf je
met velen, alleen op de ic, omringd
door snuivende slangen en machines;
dan wel ontheemd in bomvolle kampen,
weggestopt onder smerig tentdoek
dat je van de verhoopte hemel scheidt.
Toch zorg je op anderhalve meter,
Held(in) van deze tijd, in witte jas,
dag en nacht voor ons, je vreemde naaste;
luister je zacht naar die eenzame pijn
in je mobiel; en speel je, met dat lied
uit je raam, de stille kramp uit ons hart.
Op anderhalve meter ruik je
de rijpe angst in mijn winkelwagen,
gesmoord onder massa’s toiletpapier,
bergen rijst en schichtige blikken;
hoe hard ik ook druk, stapel of negeer,
telkens grijpt het me weer bij de keel.
Toch deel je op anderhalve meter
mijn wankelen over kruiende grond;
staan we plots beiden in het lentepunt,
het nu van het warme wederzijds,
zonder morgen of voorheen, waar alles
kantelt naar het licht - van herbeginnen.
Op anderhalve meter loop je,
je glimlach gemaskerd, voorbij,
beducht voor mijn nabijheid, ons bestaan
in een wereld waar ziekte heersen kan.
Toch zijn we op anderhalve meter
nu nooit meer deelbaar door twee, want één
voor wie de ware aanraking niet schuwt,
waardoor de afstand tussen ons ontbloeit
in onderling kwetsbaar durven zijn.